Dening Suci Wahyu Kristina
Ya bener jare uwong – uwong jeneng e ning donya iku ora enek kang ora
mungkin. Ukara kasebut kadadeyan marang tahun iki. Kang wayah e mangsa ketiga
elahdalah jebul kang clolo malah mangsa rendheng. Rendeng yen ditegesake marang
sajroning sacuwil atine Raras
saiki yoiku eluh kang tumetes kang
ora diarepake. Banjur kayata pangarep – arepan e Raras iso budhal dolan bareng
kanca – kancane menyang pucuk e Gunung Semeru. “Pak kula dak ngrayakake libur
semester genep niki dolan sareng kanca – kanca angsal? “ ptakon e Raras. “Lah
iki mangsane Rendheng lo nduk, menyang omah wae nyapo? wangsulane bapake. “Pak, sanjange panjenengan rumiyen menawi kula sampun SMA
diangsali dolan sareng kanca – kanca lo, hayo Bapak masak supeh?, angsal nggih
pak,angsal nggih ?” Godane Raras. “Jan – jane awakmu ki arep dolan menyang ndhi
to ndhuk?” pitakone Pake. “Kula kaliyan kanca badhe munggah pucuk Gunung Semeru bapak”(karo mesam mesemi senajan ngepek atine pake) semaur e Raras. “Bapak
uwes kandha ndhuk, iki mangsa ketiga kang njedul udan,ora becik metu sangka
omah jo meneh mung arep dolan.” Wangsulane Bapake.
“Tapi Pak, Rarasss kan
. . .”. Pyarrrrr, blendek wedang
kopi kang kasiram marang panggonan pidakane Raras. Raras langsung mlayu menyang jero kamar lan eluh kang kasimpen kebak amber. Rasane saknaliko atine Raras ketabrak sepur kang
” tak des” senajan lagi sakedepe
mata.
Jago
wes kluruk. Kaya biasane Raras sak nalika jegegat tangi banjur ngglakokake
kawajibane ngadep marang Gusti Allah SWT. Ngelingi yen dina iki libur, sawise
sembhayang Raras banjur turu maneh. Srengenge wes katon njedhul. Raras tangi
banjur mbukak slambu jendhela. Ngelingi yen ora sekolah Raras turu maneh. “(thok thok thok . . . .) Raras tangi
ndhuk, wes awan wes wayahe sarapan.” Gugahe
bapake. “Enggih Pak sakedap malih” semaur e Raras. Raras pancen bocah apik.
Senajan kekarepane ora diolehi, deweke tetep legawa lan ngabekti marang wong
tua. “Ndhuk sepurane bapak ya, awakmu ora diolehi dolan menyang pucuk Gunung
Semeru.” Gawe ngapikake suasana sangka Ibune Raras. “Inggih Ibu mboten
napa-napa sedaya niku mesthi damel saene Raras” Semaurane Raras. “Ayo sego
goreng e gek ndang dientekne” Bapak sanga buri awake Raras.
Sawise
ngresiki omah. Isah – isah, nyapu,
ngepel, lan umbah – umbah. Raras nonton TV. Kaya biasane kang distel
tontonan kabar berita. Nalika dhewek e mlaku arep njupuk banyu ngombe. Dheweke
mandheg jegrek lan langsung mengo ing monitor TV. Kakrungu kabar sangka sacuwil
cuplikan berita saklanjute mangkana. Kran kan kapunter saka sambungane galon
ngebaki isi gelas kang di gowo Raras. Raras ageh – ageh menyang ngarep TV.
“Ndhuk Raras Ibu nyuwun tulung ntasno kumbahan, ing jaba udan deres.” Sambatane
Ibune Raras. “inggih buk.” (Semaure Raras
karo mblayu). Nalika wes bar dheweke mblayu menyang ngarep omah karo nyaut
sak gelas banyu bening.
Awake
Raras kaku lan adhem njejet,mripate mlorok maca tulisan “Tragedi Musim Hujan di
Lereng Gunung Semeru.” Keprungu suwara bengak bengoke Bapake kang mbubarake
tegange dheweke. “Buke . . . Raras . . . Buk. Ras.. Lindu lindu linduu ayo
ndang metu”. “Ibukk ayo ndang medal.” (Karo
ngandeng tangane Ibuke). Uwong – uwong podo playon metu. Warga RT 09 RW 11
iku nglumpuk ing lapangan tengah. Keprungu suwarane uwong pada muni “Iki gunung
ngendhi sing mledos.” Mak lap, rasane jantunge Raras kelar pedot. Jalaran
keprungu suwarane wong – wong lan ditambah maca ing berita. Raras jegegat
mblayu menyang jero omah arep nonton TV. Tanpa ngubres pengingane uwong – uwong
yen ora oleh mlebu omah dishek njagani yen enek gemba susulan. Tayangan TV sik
iklan, sidane Raras marani telephon tangane. Awak e ngalor ngidul, lampu hias e
podo ceblok sakwise tabrakan siji karo sijine. Butuhe ageh – ageh mlayu metu.
Tekan jaba gempa wes mandhek. Ibune nyedaki Raras karo ngendika “Ndhuk goleko
informasi saka HP mu iku”. Tanpa semaur Raras langsung browsing yen ing ngendi
kedadeyane gempa tanggal 24 Juli 2014 iku.
Berita
kang ana ing layar HP iku sak deret ngabarake ana gempa bumi sing sumbere sangka
Gunung Semeru. Banyu kang kebendung mbludak. Tumetes ing pipi mbranange Raras.
Dheweke kepikiran pie kahanane kanca – kancane iku. Raras kebayang – bayang
kenangan bareng kanca - kanca khentele. Telong taun wes dilakoni bebarengan.
Tau ngrasakake rekasane angel golek duwit. Kui sing kelingan banget marang
pikirane Raras waktu golek sponsor gawe acara ekstra. Pernah diuncali rokok. Nalika
wes direwangi isah – isah mung diwehi duwet 500 repes. Ing dalan ditabrak motor
roda loro. Wong sing nabrak iku mau mung beret – beret biasa, tase Wulan
(kancane Raras) pedhot. Nanging nalika dirembug bareng sing nabrak iku banjur
ngenek – ngenek ukara nudho Raras karo kancane sing nabrak. Lan njalok ganti
rugi 500 ewu. Jenenge kanca kenthel mesti ana ing senep lan makaryo. Waktu iku
bocah sepuluh pada urunan gawe ngewehi wong kui.
Sawise kui pada leren ing cakruk
pinggir dalan karo ngitung dhuwet sing wes klumpuk. Ana wong lanang loro nyaut
dhuwit 175.500 nalika dicekel tangan tengene Arum. Kabeh kanca pada ngiter
rampok. Waktu Slamet arep nyaut tas e
ndilalah wong lanang iku ngetokake ladeng lan disayatne marang tangan kiwone
Slamet. ( we don’t talk anymore we don’t talk anymore) lagu sing lagi trending
iku muni. Ana telephone sangka nomer telephone omah kang ra kasimpen deneng HP
ne Raras. Tibake kui mau Wulan, yen ngabari dek e karo kanca – kanca ora sido
menyang gunung Semeru. Wulan crita yen gagal e budhal ing Semeru goro – goro sandal
jepit kesayangane Slamet keri. Banjur wes perjalanan mbalik mulih maneh.
Ananging waktu arep budhal ban mobil e kempes. Nalika bar dikumpa oleh lima
meter bane mbalek kempes maneh. Sidane nyurung lima kilometer digowo menyang
bengkel jebule bane bocor. Wayah kui tukang tambal bane ora iso nulungi, sidane
nunggu sampek saiki durung sido budhal.
Cekap semanten
Tidak ada komentar:
Posting Komentar